Οικονομική ανάπτυξη είναι αυτό που δεν έχουμε και αυτό που ονειρευόμαστε.
Η διεθνής εμπειρία μας διδάσκει ότι για την οικονομική ανάπτυξη απαιτείται ένα σταθερό ,σαφές και ευνοϊκό για την παραγωγική δραστηριότητα θεσμικό καθεστώς με νομικό πλαίσιο το οποίο θα ευνοεί την παραγωγική δραστηριότητα και θα διευκολύνει την επιχειρηματική λειτουργία χωρίς γραφειοκρατία σε ελεύθερους επαγγελματίες και εργαζόμενους ευνοώντας όμως όχι τον επιχειρηματία ως άτομο αλλά την ίδια την οικονομική του δραστηριότητα.
Οικονομική ανάπτυξη δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα είτε λόγω πολιτικής αδιαφορίας, σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων ή διαπλοκής.
Η κίνηση της ελληνικής κοινωνίας προς τα πίσω γεννά περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή την ανάγκη του “εκσυγχρονισμού” μέσω της διαμάχης μεταξύ δυνάμεων που οραματίζονται και άλλων που φοβούνται το μέλλον ενώ απαιτείται ένα κάποιο είδος κοινωνικής αλλαγής και μετασχηματισμού.
Ο εκσυγχρονισμός είναι πεπεισμένος ότι η κοινωνία ωριμάζει και οδηγείται σε ένα νέο ανεπτυγμένο τύπο ακολουθώντας το πρότυπο των ανεπτυγμένων χωρών της Δύσης.
Ο Hozelitz αναφέρει ότι οι παραδοσιακές αξίες είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη και πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα προέρθει από μη παραδοσιακά άτομα.
Ο Smelser αναφέρει ότι η ύπαρξη μιας ισχυρής κυβέρνησης παίζει κρίσιμο ρόλο στο να ξεπεραστούν εντάσεις και να ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός.
Ο Eisenstandt ανέφερε ότι η απουσία συνεκτικότητας μεταξύ των ελίτ ή οι μεγάλες ανισότητες μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις και να ματαιώσουν τον εκσυγχρονισμό. Εστίασε στην ανάγκη πολιτικού εκσυγχρονισμού. Τόνισε τη σημασία της συνεκτικότητας μεταξύ των ελίτ, αλλά και μεταξύ των ελίτ και άλλων κοινωνικών ομάδων.
Ο Bendix ανέφερε ότι μια κοινωνία μπορεί να περιέχει χαρακτηριστικά τόσο της ‘παράδοσης’ όσο και της ‘νεωτερικότητας’.
Αλλά ας θεωρήσουμε ότι απλά είναι η προσπάθεια ενός τμήματος της κοινωνίας να μετακινηθεί από αρχές και έξεις της παράδοσης και να προσαρμοστεί σε αρχές, αξίες και σχέσεις «σύγχρονες».
Οι Κοραής, Τρικούπης, Βενιζέλος, Καραμανλής και Σημίτης- ΠΑΣΟΚ 1996 – χαρακτήρισαν βαθύ και άλυτο αγώνα τον δρόμο αυτό . Η ατζέντα του εκσυγχρονισμού συνδέθηκε με την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρώ
Όλη η προβληματική του εκσυγχρονισμού μπήκε στην Ελλάδα από το παράθυρο ως εσωκομματική τάση του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
Ο Κ. Σημίτης ανέδειξε τον εκσυγχρονισμό ο οποίος εμφανίστηκε ως προγραμματικός διάδοχος του εκδημοκρατισμού και τάση προσαρμογής της Χώρας στη νεωτερικότητα. Εμφανίσθηκε ως πολιτικό αγαθό και προέκυψε μέσα από τις πολιτικές εξελίξεις.
Ο εκσυγχρονισμός συνδέεται με την έννοια του συναγωνισμού, αφού υλοποιείται μέσω συγκεκριμένης και μόνο διαδρομής για ανάπτυξη των λιγότερο αναπτυγμένων κρατών, ώστε να προσεγγίσουν τη Δύση.
Η σημερινή προβληματική όμως του εκσυγχρονισμού είναι η ευρωπαϊκή σύγχυση. Αιτείται εξομοίωση κρατών μελών ενώ η ίδια η κοινή πορεία της Ε.Ε. είναι διασπασμένη διχασμένη χωρίς κοινό όραμα.
Η αλλαγή και οι θεσμικές ρυθμίσεις που απαιτεί ο εκσυγχρονισμός , δεν διασφαλίζονται ούτε ταυτίζονται σήμερα προς τα «σύγχρονα» κοινωνικά δεδομένα και απαιτήσεις σε νέες αξίες, σχέσεις και ρυθμίσεις αποστασιοποιημένες από τα συνηθισμένα τα οποία έχασαν το νόημα και την χρησιμότητα τους.
Ουσιαστικό είναι όμως μέσω του εκσυγχρονισμού να κατοχυρώνεται η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης. Χωρίς να αγνοούνται θεμελιώδη δικαιώματα στο βωμό της τεχνοκρατικής αποτελεσματικότητας.
Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού επιδιώκεται και η κατάργηση του στρατού μια και ανήκουμε στην Ευρώπη, πόσο ανασφαλές είναι θα μπορούσε να το κρίνει νήπιο εν όψει των ημερών αλλά και η φύλαξη των συνόρων μας αντί στρατού από συνοριοφύλακες.
Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού και της αποφυγής γραφειοκρατίας ηγετικό ρόλο απέκτησαν τα πιστωτικά ιδρύματα τα οποία έχεις δεν έχεις ανάγκη προθυμοποιούνταν επι έτη να δανειοδοτούν
